Gezond, groen en genoeg: zo zou het moeten zijn met het voedsel op aarde. Iedereen genoeg calorieën uit producten die met zorg voor mens en milieu geproduceerd zijn. Een utopie? De Youth Food Movement denkt van niet en voert een slimme campagne met twee gezichten. ‘2012 wordt het kantelpunt'.

Even voorstellen: Boy en Dennis, twee jonge boeren.
Boy is biologisch melkveehouder en kaasmaker. Zijn koeien hebben hoorns en krijgen niet onnodig antibiotica.
Dennis heeft een kleine 600 kalveren, die elk een hok van 1,5 meter hebben. Zielig? Hij vindt van niet. De stallen zijn licht en de dieren kunnen rondlopen en ruwvoer pakken. Op het dak liggen zonnepanelen voor eigen energie.
Boy en Dennis stonden op het podium van het Grote Landbouwdebat dat de Youth Food Movement op 17 maart in Amsterdam organiseerde. De een als voorbeeld van (bijna-)biologische boer, de ander als niet-biologisch, maar wel bewust.
Boy zegt dat hij zijn bedrijf niet zo diervriendelijk zou kunnen runnen als hij gangbare melk aan de fabriek verkoopt. Deze bedrijfsvoering is duurder en zijn melk is duurder. Die keuze moeten consumenten maken, vindt hij. 'Als je wilt dat eten zo geproduceerd wordt, moet je er meer voor over hebben.' Dat zijn manier van boeren minder efficiënt zou zijn, wil hij nog wel eens bewezen zien. 'Wij produceren misschien minder per hectare, maar halen ook minder voedsel van buiten.'

Complex monster

Twee boeren over hun bedrijf als piepkleine schakel in de voedselvoorziening op de wereld: typisch voor de benadering van de Youth Food Movement (YFM), die micro vertaalt naar macro en andersom. Want dat er voedseloverschotten zijn naast voedseltekorten, dat er obesitas is naast honger, heeft oorzaken die verder reiken dan de Nederlandse grens. Ons landbouwbeleid is nauw verweven met dat van de Europese Unie en dat is op zijn beurt van invloed op handelsstromen in de hele wereld.
Het landbouwbeleid van de EU, na de Tweede Wereldoorlog opgezet om tekorten te bestrijden, is verworden tot een complex monster. Te complex om met je buren over te praten tijdens een borreltje in de tuin of voor een onderhoudend filmpje op schooltv. Toch pakt de Youth Food Movement het bij de kop, al heeft ze het liever over het voedselbeleid dan over landbouwbeleid. In mei 2011 lanceerde ze 'CAP 2013: Food for Change'. (CAP) is de Engelse afkorting voor Gemeenschappelijk Landbouwbeleid. De campagne moet 'de stem van de burger naar Brussel brengen'. Een stem voor voldoende voedsel op een duurzame manier geproduceerd. Later dit jaar wordt een masterplan overhandigd aan de Europese landbouwcommissaris in eigen persoon. In de hoop dat de suggesties worden meegenomen bij de hervorming van het Europees landbouwbeleid, volgend jaar. Dichter bij de 'decision makers' kun je niet komen.

Sleutelposities

YFM-voorzitter Joris Lohman is hoopvol op grote stappen richting duurzame landbouw en verwacht veel van de consument zelf. 'De groep kritische consumenten zal groeien', zei hij in Amsterdam. '2012 is het kantelpunt'. Hij riep iedereen op mee te bloggen op het portal FoodPolitics.EU, een nieuw project dat de YFM is gestart samen met het Nederlands Agrarisch Jongeren Kontakt en Netwerk Platteland, zeg maar: de voedselproducenten zelf. FoodPolitics. EU is een goed initiatief voor online inhoudelijke meningsvorming, maar zal het debat niet heel breed trekken. Gelukkig organiseert de YFM ook verrassende guerrilla-acties op straat, zoals een Valentijnslunch en Power to the Pieper, altijd vrolijk verpakt en uitgevoerd met een knipoog. Maar met een bloedserieuze boodschap.

Micro en macro, kennisverdieping en draagvlakverbreding. De twee gezichten van de YFM maken van de beweging een sterke opiniemaker. De jonge aanhang van de beweging neemt straks zelf sleutelposities in in politiek en bedrijfsleven. Dat biedt hoop voor de toekomst van ons voedsel.

Rineke van Houten